Πόσες φορές αλήθεια εμείς οι άνθρωποι δεν τρομάζουμε με τη σκέψη της αλλαγής και του τέλους!
Μας αρέσει να νανουριζόμαστε στο καθησυχαστικά γνώριμο κρεβάτι της ρουτίνας και η επαναστάτρια αλλαγή μας φοβίζει , μας ξεβολεύει .
Βλέποντας λοιπόν αυτή την εικόνα, του μαγευτικά ευτελούς , του κατεστραμένου , δεν μπορώ παρά να σκεφτώ τα λόγια της σπουδαίας Κικής Δημουλά ”κανένα τέλος , δεν έρχεται με άδεια χέρια”.