Τον τελευταίο καιρό όλο και συχνότερα , συναντώ ανθρώπους που αισθάνονται παγιδευμένοι σε μια διαρκή αίσθηση υποχρεώσεων και δυσάρεστων καθηκόντων.
“Πρέπει να βγάλω περισσότερα χρήματα”
“Πρέπει να χάσω βάρος”
“Πρέπει να τρώω φρούτα και λαχανικά , να γυμνάζομαι συχνότερα”
Η απόλυτη αλήθεια είναι ότι και εγώ ” πιάνω ” τον εαυτό μου μερικές φορές να πιέζεται , ώστε να συμμορφωθεί σε εξωγενή πρότυπα , ” να είμαι ή να γίνω κάποιος” ,”να κάνω ή να μην κάνω κάτι ” .Τα μηνύματα “πρέπει ” είναι γνώριμα σε όλους μας και μας παρασύρουν σε μια καθημερινότητα απογοητεύσεων , ενοχών , ντροπής και ματαιωμένων προσδοκιών. Όταν επιλέγουμε να κάνουμε κάτι που δεν περιλαμβάνεται στη λίστα των ” πρέπει ” αισθανόμαστε ανασφάλεια και φόβο, στη σκέψη ότι οι άλλοι θα μας αποδοκιμάσουν και θα μας κρίνουν αρνητικά .
Κάτω από αυτή την “τυραννία ” των πλαστών αναγκών , ποτέ δεν θα νιώσουμε εκπλήρωση και ικανοποίηση μιας και το “καρότο ” που καλούμαστε να κυνηγήσουμε , στην πραγματικότητα δεν μας αρέσει . Όσο προχωρούμε βέβαια στο μονοπάτι της αυτογνωσίας και της αυτοσυμπόνιας νιώθουμε πως αυτά τα μηνύματα δεν είναι “εντάξει ” για μένα καθώς δεν ευθυγραμμίζονται με τις αξίες , τις ιδέες και τις ανάγκες του αυθεντικού εαυτού μας με αποτέλεσμα να επανεξετάζουμε αυτές τις εσωτερικές προσταγές .Το πρώτο και πιο σημαντικό βήμα είναι η αναγνώριση και κατανόηση όλων των παγίδων “πρέπει “που οδηγούν τα βήματά μας καθώς και η διερεύνηση της πραγματικής προέλευσης τους . Προέρχονται από ενδογενή κίνητρα και εξυπηρετούν αληθινές μας ανάγκες ή απλώς υπηρετούν αυτά που οι άλλοι περιμένουν από εμάς . Τα τελευταία χρόνια κυριολεκτικά βομβαρδιζόμαστε από προτροπές σχετικά με την αυτοφροντίδα την οποία συνήθως μεταφράζουμε ως , καλή διατροφή , αντιοξειδωτικά και συμπληρώματα , εκδρομές ,άσκηση και αποφυγή του άγχους. Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να προβούμε σε μια πράξη ουσιαστικής αγάπης για τον εαυτό μας και να πετάξουμε όσα άχρηστα και ξένα ” πρέπει” μας καταδυναστεύουν και μας ωθούν να ζούμε τη ζωή “ενός άλλου “
συντάκτης Κωνσταντινιά Δημητρίου